RPA i Kapsztad- w cieniu Góry Stołowej z RT

 No i teraz coś dla miłośników przyrody, zwierzątek, safari. 

Z samego rana udajemy się do Parku Krugera. Park ustanowiony został w 1898 roku początkowo jako rezerwat, następnie w 1926 przekształcony przez ówczesnego prezydenta Transwalu Paula Krugera w Park Narodowy Krugera. Szerokość parku to ok. 65 km, długość 350km. W parku żyje obecnie ok 8000 słoni i ok. 600 białych nosorożców, prócz tego przedstawiciele wszystkich chyba gatunków występujących w Afryce: gepardy, żyrafy, hipopotamy, zebry, lwy, krokodyle, małpy, hieny, wiele gatunków antylop itd. Naturalnie można "upolować" tu również tzw. Wielką Piątkę.

Tuż za bramą parku godnie wita nas sloń 

i dla równowagi... żółw 

potem z oddali widać żyrafę

antylopę szablorogą

sępy   oczywiście

antylopy Kudu

liczne stada cudownych antylop Impali

guźce

 a to nie wiem co 

kolejne żyrafy (sądząc po ciemnych cętkach już zaawansowane wiekowo)

oczywiście zebry

i znów słoń samotnik

 słonie zmierzające do wodopoju

bardzo zabiedzony (chyba ranny) lew, a właściwei lwica

i bardziej dorodna

lordziu- poprawione  

A pingwinki pod palmami... faktycznie, to byłoby coś 

 I Parku Krugera ciąg dalszy

 ponownie impale, zawne tutaj Mc Donaldami dla lwów 

kameleon 

jeszcze raz guźce na tle soczystej letniej zieleni

i żuczek gnojarek  , który swą nazwę zawdzięcza kulce utoczojej z kupek dzikich zwierząt. A z jakim zapałem on tę kulkę toczy... to trzeba zobaczyć. W kulce są złożone przez niego jaja. Niezła ochrona, swoją drogą 

jest też i hipcio, a właściwie czubek jego głowy z uszami

i jeszcze kilka 

no i ptaszek

pawian

bawół

i znowu słonie

 i portrecik antylopy Kudu

żyrafa 

antylopa Gnu

Po krótkiej przerwie, nieco już zmęczeni, decydujemy się jednak na popołudniowe safari. Ponieważ jest nas chętnych tylko kilka osób, jedziemy jednym jeepem. I ponownie witają nas dziwkie zwierzątka

zebry

żyrafa

antylopa Kob- Waterbuck

rodzinka słoni z cudnym,małym słoniątkiem

a tu widać, jak się za nimi kurzy... 

Ponieważ jest nas mało, nasz kierowca wywozi nas na górę, ostrożnie wychodzi z samochodu, długo się rozgląda i .... pozwala nam wysiąść. Potem to my mamy się rozglądać, podczas gdy on szykuje nam ucztę  - likiery alkoholowe, napoje bezprocentowe, orzeszki, chipsy. My ucztujemy, a on wspina się na sam szczyt wzgórza, dość długo obserwuje okolicę, po czym pokazuje nam, byśmy po cichu poszli do niego  . Adrenalinka była, nie powiem, bo kierowca nieuzbrojony, od auta jakieś 100 metrów, a wokół busz... Ale wrażenia, widoki i urok tej dość długiej chwili na długo pozostaną nam w pamięci. A to widoczki z góry

i nosorożce ukryte w gęstym buszu- nie udało nam się ich zobaczyć rano więc po południu spotkała nas niespodzianka

antylopy Kudu o zachodzi słońca na przeciwległym wzgórzu