jasna i ciemna strona księżyca

Jestem znowu gdzieś…jestem znowu gdzieś i gubię się nieustannie. Dobrze mieć nowoczesne wskaźniki kierunków w postaci GPS, ale i ten czasami zawodzi, zawiesi się, zbuntuje. To wszystko przez słońce.

Dubaj…oczekiwałam zachwytów, efektu zaskoczenia, szoku kulturowego. Dostałam z tego – NIC

Ani zachwytów ani efektów zaskoczenia, ale to już mea culpa. Naoglądałam się wcześniej relacji , to jak miało mnie cos zaskoczyć?

Są 2 strony księżyca. Jasna i ciemna.

Deira, Creek Bur Dubaj to dzielnice jak ze snu tysiąca i jednej baśni ale z hindu w roli głównej. Otóż tutaj trudno nie spotkać Hindusów, Pakistańczyków, Irańczyków. Mają swoje knajpki i szukając lepszego życia dogadzają pysznym i tanim jedzeniem. Zakochałam się w ich kuchni jeszcze w Indiach –a to tutaj niczym się nie rożni i w niczym nie ustępuje. Nic dziwnego – codziennie docierają tu oryginalne przyprawy i świeże indyjskie warzywa.

Ci prowadzący knajpki mają lżejsze życie. Jednak jest tu mnóstwo ciężko pracujących na budowach obcokrajowców, którzy po 12 godzin w upale wznoszą te dumy Dubaju. Mają skonfiskowane paszporty i właściwie są w patowej sytuacji – często sprzedali w Indiach to co mieli by przyjechać do tej Ziemi Obiecanej i znaleźli się w pułapce.

Są też tacy, którzy z ulokowanych w zakamarkach sklepach sprzedają tkaniny, przyprawy, bibeloty…i nagabują zwiedzających choćby do wejścia do sklepu. Ciężka praca – zawsze współczułam i podziwiałam ludzi pracujących w sprzedaży bezpośredniej. A czemu? A jak reagujemy? Większość z nas się odgania, odmawia, ucieka wzrokiem, udaje  że nie słyszy, a w najlepszym wypadku dziękuje z uśmiechem, takim trochę przepraszającym. A może warto wejść?, zobaczyć? Może dzięki temu parę drobnych spłynie do kieszeni tych biednych ludzi?

Jeśli mam czas i nie gonią mnie kolejne pomysły to wchodzę. Warto posłuchać jak zachwalają i jak badają potrzeby. Jak prowadzą sprzedaż wiązaną. Podróże kształcą? Ale tylko wtedy gdy się otwieramy na inność i z ciekawością przyjmujemy różne zachowania, zwyczaje i reakcje. Gdy realizując program dnia od punktu do punktu biegamy ścigając się z czasem – jedyne co nam pozostanie to zdjęcia. Zdjęcia zrzucimy na dysk. I kiedyś przypomnimy sobie…Dubaj? A tak – tam też byłam. No więc tak nie chcę.

Ta ciemna strona podoba mi się bardziej. Jest prawdziwa. Tylko dlaczego mówią do mnie po rosyjsku! Foch.