Szybka randka na Moście Karola, czyli Praga w pigułce!

Pierwszy przystanek to Miejski Dom Reprezentacyjny.

Miejski Dom Reprezentacyjny to jeden z najsłynniejszych secesyjnych budynków w Pradze, stojący na pl. Republiki w sąsiedztwie Bramy Prochowej, naprzeciw Domu u Hybernów. Pełni głównie funkcje reprezentacyjne.

Na miejscu dzisiejszego Miejskiego Domu Reprezentacyjnego stała pierwotnie rezydencja królów czeskich – Pałac Królewski w Pradze. Wybudowany został około roku 1380 za panowania Wacława IV Luksemburskiego i służył jako siedziba władców w latach 1383-1484. Oprócz pałacu kompleks obejmował domy dla dworzan, łaźnie, lwiarnię i ogrody. Po Wacławie IV rezydował tu jego brat Zygmunt Luksemburski, jego zięć Albrecht II Habsburg, Władysław Pogrobowiec, Jerzy z Podiebradów i Władysław II Jagiellończyk, który ze Starego Miasta przeniósł się z powrotem na Hradczany. Do naszych czasów z Pałacu Królewskiego zachowała się jedynie nazwa przyległej ulicy Kralodworskiej i przejście do Bramy Prochowej przez ul. Celetną. Ponieważ rozpoczynały się w nim procesje koronacyjne, Dom Reprezentacyjny znajduje się na początku Drogi Królewskiej.

Miejski Dom Reprezentacyjny został zbudowany w latach 1905-1912 według planów architektów Antonína Balšánka i Osvalda Polívki. Elementy wystroju wnętrz tworzyli najsłynniejszi czescy malarze i rzeźbiarze początku XX wieku: Mikoláš Aleš, Max Švabinský, František Ženíšek, Ladislav Šaloun, Karel Novák, Josef Mařatka, Josef Václav Myslbek, Alfons Mucha i Jan Preisler. Elewację zdobi półokrągła mozaika autorstwa Karla Špillara.

Wnętrza budynku obemują kilka sali, z których największa jest Sala im. Fryderyka Smetany służąca jako sala koncertowa dla 1200 słuchaczy; odbywają się tu przede wszystkim koncerty Orkiestry Symfonicznej m. st. Pragi FOK, ponadto koncerty festiwalu Praska Wiosna, koncerty organowe i in. Inne sale to Sala im. Juliusa Grégra, Sala im. Karla Sladkovskiego i Salonik Burmistrzowski. Oprócz koncertów odbywają się tu wystawy i inne wydarzenia kulturalno-społeczne.

Na parterze i w suterenie jest kilka restauracji i kawiarnii. Koło wejścia głównego znajduje się centrum informacji.

Miejski Dom Reprezentacyjny dwukrotnie zapisał się w dziejach czechosłowackiej państwowości: 28 października 1918 r. ogłoszono tu niepodległość Czechosłowacji, a w listopadzie 1989 r. odbyło się tu pierwsze spotkanie władz komunistycznych z przedstawicielami Forum Obywatelskiego z Václavem Havlem na czele.

W latach 1994-1997 budynek przeszedł generalny remont.

Miejski Dom Reprezentacyjny sąsiaduje z Bramą Prochową

Brama Prochowa to jeden z symboli Pragi. Budowę tej 65 metrowej późnogotyckiej bramy miejskiej rozpoczęto w roku 1475 na zlecenie Władysława II Jagiellończyka. Została wybudowana na fundamentach starszej bramy z XIII wieku, która istniała w tym miejscu. Głównym budowniczym był mistrz Wacław. Następnie budowę kontynuował Matěj Rejsek. W jej sąsiedztwie znajdował się dwór Władysława Jagiellończyka. Po przeniesieniu siedziby królewskiej na Hradczany w roku 1483 brama utraciła znaczenie reprezentacyjne. Obecną nazwę zyskała w XVII i XVIII wieku, kiedy to stała się składem prochu. Pod koniec XIX wieku odrestaurowana przez architekta Josefa Mockera. Dodano wtedy neogotycki dach, pokrywający ją do dziś. W kwietniu 1945 roku po wyzwoleniu Pragi spod okupacji niemieckiej brama stała się miejscem odwetu na ludności niemieckiej. Obecnie na Bramie Prochowej istnieje taras widokowy dla turystów.

badzia :

Anusia jestem pierwasza......

witam gorąco

badzia :

Anusi zdiecia sa jak z bajki .....sorki Damian je cyka ale bez Anusi by nie było tych zdiec

Haha, no Damian Damian, ja to może robię jedno na 500

dziękujemy

Następnie spacerkiem dochodzimy na rynek, gdzie znajduje się m.in. Kościół Najświętszej Marii Panny przed Tynem

To gotycki kościół, we wschodniej części Starego Miasta, należący do świątyń z zakorzenioną tradycją reformatorską. Wygłaszali tu kazania poprzednicy Husa: Konrad Waldhauser i Jan Milicz z Kromieryża, również Thomas Münzer, przedstawiciel radykalnego skrzydła reformacji niemieckiej. Mistrzowskim wytworem architektonicznym jest północny portal kościoła, będący dziełem warsztatu Parlera. Wewnątrz znajduje się m.in. grobowiec astronoma Tycho Brahe oraz arcybiskupa Jana Rokycany.
W miejscu obecnego kościoła już w XI wieku stał romański kościółek (wzniesiony w 1135 roku), należący do Dworu Tyńskiego (miejsca postoju zagranicznych kupców), który został zastąpiony w drugiej połowie XIII wieku budynkiem gotyckim. W kościele tym wygłaszał kazania krytyk kościelnych obyczajów Konrad Waldhauser. W połowie XIV wieku ówczesny kościół ustąpił miejsca nowej świątyni, którą wykończono dopiero na początku XVI wieku. Dopiero bowiem w XIV wieku założono obecny gotycki kościół, który został głównym kościołem staromiejskim. Miało to miejsce pod koniec panowania Karola Luksemburskiego (budowę zaczęto w 1365 r.). Na projekt kościoła wywarli wpływ Mateusz z Arras oraz przede wszystkim Peter Parler. Parlera przypomina zwłaszcza ozdobne okno frontowe okno o wysokości 28 m oraz północny portal. Na początku XV wieku brakowało już tylko wieży, szczytu i przykrycia. 80-metrowe wieże nakryte są ostrymi hełmami z czterema wieżyczkami, między obiema wieżami wznosi się potężny późnogotycki szczyt (z roku 1463).

Tyński kościół w czasach husytyzmu opanowany przez grupę zwolenników Husa i od 1427 r. tu wybrano husyckiego arcybiskupa Jana Rokycanę, który tu też ma grób. Po wojnach husyckich budynek miał być dokończony i zadaszony, lecz drewno na przykrycie zostało wykorzystane do budowy szubienic dla husyty Jana Roháče z Dubé i jego 50 towarzyszy, straconych przez Zygmunta Luksemburskiego na Rynku Staromiejskim po zdobyciu ostatniego zamku husyckiego Sion (niedaleko miasta Kutná Hora). Przykrycie zostało dokończone 20 lat później.

W czasach rządów Jerzego z Podiebradów, króla wybranego w pobliskim ratuszu staromiejskim, kościół dokańczano – szczyt głównej nawy i wieża północna (po lewej). Na szczyt umieszczono rzeźbę "husyckiego króla" Jerzego z Podiebradów i nad nią olbrzymi złocony kielich, symbol komunii pod dwiema postaciami. Posąg króla został w 1626 r. (okres rekatolizacji) zastąpiony postacią Madonny od Kašpara Bechtelera, a aureolę Madonny zrobiono z kielicha. Południowa wieża jest dopiero z roku 1511. W roku 1679 w kościele wybuchł pożar, główną nawę potem obniżono i została sklepiona w stylu barokowym.

W kościele znajduje się grób duńskiego astronoma Tychona Brahe, który umieszczony jest po prawej stronie świątyni patrząc od wejścia, niedaleko głównego ołtarza oraz arcybiskupa Jana Rokycany. Znajduje się tu także baldachim sporządzony przez Macieja Rejska, który przykrywa grobowiec włoskiego biskupa Augustyna Luciani. W tympanonie północnego portalu znajduje się pochodząca z 1390 r. płaskorzeźba przedstawiająca Mękę Pańską.

No i oczywiście słynny Praski Zegar Astronomiczny

Praski zegar astronomiczny lub praski Orloj to średniowieczny zegar astronomiczny znajdujacy się na południowej ścianie Ratusza Staromiejskiego. Skonstruowany w 1410 jest jednym z najbardziej znanych zegarów astronomicznych na świecie i popularną atrakcją turystyczną.

Zegar składa się z trzech głównych części: astronomicznej - pokazującej położenie ciał niebieskich, kalendarzowej - z medalionami reprezentujacymi miesiące i animacyjnej - z ruchomymi figurkami dwunastu apostołów i wyobrażeniami Śmierci, Turka, Marności i Chciwości.