Rumunia - czyli 4000km naszej małej wielkiej podróży

Kolka :

Ja również bardzo chętnie tam wrócę

I zgadzam sie z Tobą MaLa - Rumunia to kraj kontrastów. Ja byłam baaardzo zaskoczona może nie widokami, bo zdjęcia z Rumunii już widziałam wcześniej, ale miastami! Są przepiękne!

A starówki to już odlot No i te wsie...cukierkowe budowle...naprawdę bardzo mi się tam podobało i jestem ciekawa Twoich wrażeń

o rany to napisz więcej o miastach bo ja jestem akurat załamana. Mój przepis na Rumunię to ominąć i nie zgłębiać bo popsuje to wrażenie z Rumunii. Wszystkie miasta jakie mijaliśmy to były socrealistyczne blokowiska do których nikt od czasu budowy nie dołożył ani grosza, witryny sklepowe jak 30 lat temu. Zdecydowalismy się na jedno miasto o czym później - Sighisoare. Zwiedzaliśmy go prawie nocą bo wcześniej upał nie pozwolił i to jedno z najpiękniejszych miast jakie widziałam. Nie mogłam zrozumieć skąd taka różnica ale okazało się że to miasto dofinansowywane przez Niemców. Sprawa wydała się jasna Ale może w przyszłości jeszcze do jakiegoś zajrzymy skoro piszesz że warto.

Idę zgrywać zdjęcia do relacji

To jedziemy

DZIEŃ 1

NOCLEG: Słowacja http://www.slovenskyraj.sk/atc/

KOSZT: 16euro (wszystkie ceny za 4os 2+2)

Mieszkamy pod W-wą i podróż podzieliliśmy z noclegiem gdzieś w połowie. Wyszło akurat w Słowackim Raju gdzie mają fajny camping na który zresztą zamierzamy wrócić. Google maps pokazało nam że z domu na camping wyjdzie 6h i potem z campingu do pierwszego naszego punktu W RO kolejne 6h. Niestety google maps chyba dzień wczesniej popiło bo okazało się to w praktyce mało realne. Wyjechaliśmy rano i na miejscu byliśmy dopiero wieczorem. Właściwie już zaczynało się ściemniać.

Namiot kupiliśmy tuż przed wyjazdem. Raz poszliśmy na łąkę przetestować jego rozkładanie i składanie. I nagle na Słowacji przychodzi nam go rozkładać podczas deszczu i do tego zaczynała się burza. Okazało się że pobiliśmy rekord świata w rozkładaniu namiotu Zrobiliśmy to w kilka minut i do tego żeby było śmieszniej nigdy potem nie wyszło nam to tak perfekcyjnie Dzieci potem się śmiały że powinno codziennie tak padać to namiot będzie szybciej rozkładany. Inna sprawa że lepiej rozkłada się namiot w deszczu niż w upale ponad 40st 

Rano wyjątkowo wcześnie się obudziliśmy aby ogarnąć bałagan i ruszyć dalej.

Pierwsze wspólne śniadanie w namiocie, pierwsze wspólne składanie i pakowanie i ku naszej uciesze zachwyt dzieci

Składamy

Pakujemy i w drogę. To zdjęcie zostało zrobione jako ściąga przy nast pakowaniach bo jakoś nam lepiej to wszystko weszło niż w domu

DZIEŃ 2

NOCLEG: Sapanta http://www.sapantamaramures.ro/pensiuni/camping-poieni-casa-ana/

KOSZT: 25 lei

Ze Słowacji ruszyliśmy rano. W międzyczasie mieliśmy kilka odpoczynków. Przez Węgry myślałam że nie przejedziemy bo robiłam za pilota i z mapą miałam czytać gdzie/na co jechać ale jak to komuś powiedzieć kiedy nie da się przeczytać takich łamańców językowych Na granicy poszło gładko chociaż naczytałam się o kolejkach. Sprawdzili dowody i wio jesteśmy w RO i tu niespodzianka - piękna droga czyli gdzie te dziury o których tyle piszą. Zaraz za granica pierwszy postój na stacji benzynowej, a tam niezliczona ilość motocykli - wszystkie z PL - OT przecież to Eldorado dla motocyklistów, góry, serpentyny i do tego niepowtarzalna Transfogaraska.

Po kraju poruszaliśmy się głównie drogami lokalnymi mijając dzięki temu dziesiątki wiosek. Już te pierwsze nas zauroczyły. MARAMURESZ w którym był nasz pierwszy nocleg w RO zauroczył nas. Myślałam że nie ma już takich wsi. Tu wieś jest wiejska do bólu a ludzie starzy piękni, domy zdobione a słynne drewniane bramy powalają (bramy akurat fotografowałam w drodze powrotnej). Mało mam zdjęc z drogi bo nie bardzo był na to czas. 

W okolice Wesołego Cmentarza dojechaliśmy...wieczorem. Jazda zaczęła nam wchodzić w krew. Znaleźliśmy camping który mieliśmy wcześniej namierzony w sieci. Tam też spotkaliśmy pana którego widzieliśmy na wspomnianej wcześniej stacji benzynowej. Pan jechał z Poznania. Wiek na oko ok 60 lat, wielki motor i samotne podróże po Europie.

Camping okazał się bardzo kameralny, malutki, spokojny. Głównie kampery w NL. 

Pierwsze zaskoczenie. Przywitała nas krowa która wpadła ze wsi na trawkę

Obad ok 22

Zaraz za płotem campingu

Ponieważ campery zastawiły całą wolną trawkę pan zaproponował nam takie miejsce

Co wyszło nam na dobre bo widok z namiotu mieliśmy taki jak poniżej dzięki czemu całą noc szumiał nam strumyk

Widok z okna

Po zapakowaniu całego dobytku pojechaliśmy do Wesołego Cmentarza.

WESOŁY CMENTARZ - polecają odwiedzić to miejsce w niedzielę gdzie przybywają całe rodziny ubrane często w tradycyjne stroje, nam nie było to niestety dane ale i tak warto. Cmentarz robi wrażenie. Feria kolorów. Dla nas pewnie śmiałe pomysły bo jak to na krzyżu wyrzeźbiona i pomalowana pijana postać lub rozpustna kobieta. Ale tak właśnie autor tego pomysłu postanowił uwieczniać to kim za życia byli pochowani tu ludzie. Na cmentarzu otacza nas kolor niebieski, to tzw "Błękit Sapanty".  Wszystko to znacznie różni się z naszym postrzeganiem nagrobków i cmentarzy. I...zachwyca.

Wszystko zaczęło się w 1935 roku kiedy to miejscowy rzeźbiarz Ioan Stan Patras poproszony został o wyrzeźbienie nagrobka. Dotyczył on tragicznej śmierci lokalnego mężczyzny który tragicznie utonął w rzece Tisie. Powstało dzieło które łamało wszelkie dotychczasowe konwenanse. Nagrobek był krzykliwy, kolorowy, przedstawiał moment śmierci i opatrzrony był w śmieszną rymowankę. Od tej pory każdy chciał mieć kolorowy nagrobek Podobno niektórzy za życia zamawiają sobie już dzieła. I co istotne tu nie istnieje zasada "o zmarłym nie mówi się źle" Artysta za życia obserwował ludzi i potem uwieczniał to na nagrobkach.

Bardzo żałowaliśmy że nie rozumiemy rymowanek na grobach ale znalazłam w sieci tłumaczenie jednego z nich: " Komu wódka dobrze wchodzi, to co mnie go spotkać musi, bo mnie zawsze trunek kusił i z nim w ręce w śmierci odszedłem".

Na cmetarzu spotykamy roześmiane rodziny, niektórzy popijają wino, śmieją się. Wszystko to siedząc na betonowej mogile. Przecież to Wesoły Cmentarz. Bardzo spodobało mi się pewne zdanie przeczytane w sieci "to cmentarz z lekką nutą ironii zamkniętej w karykaturalnych nagrobkach"