Szczyty Alp, sępy nad kanionem i lazury wody - czyli nasze rodzinne podróżowanie po Francji

Nelcia nie ma to jak elastyczność w planowaniu podróży - może coś z tej naszej wycieczki Ci się jeszcze spodoba....

Zjeżdżamy wagonikiem na stację pośrednią 

Mąż idzie przejść się kawałek i popstrykać zdjęcia, ja kulawa z dziećmi do baru na kawkę i lody. Sloneczko świeci, widoki cudne - pięknie jest

Trasą która wiedzie od tego baru można dojść do lodo Mer de Glace, do którego wybierzemy się ciuchcią dnia następnego.

O tam na górze przed chwilą jeszcze byliśmy

stacja kolejki widziana z oddali

Potem na dół do Chamonix, krótki spacer po mięscie i zmęczeni ale szczęśliwi wracamy do hotelu.

Nastepnego dna w planach lodowiec Mer de Glace. Jedziemy do Chamonix - wsiadamy do urokliwej  kolejki i powoli jadąc pod górę trasą w lesie piniowym dojeżdżamy do punktu widokowego.  

Dojeżdżamy na miejsca i ponownie widoki zapierają dech w piersiach 

jezyk lodowca

Na miejscu można zejść w dół i wejść do wnnętrza lodowca - specjalnie wydrążone tunele dla zwiedzających. Oczywiście chcemy to zobaczyć. Maż i dziewczyny idą pierwszy odcinek trasy na piechotą, ja zjeżdżam w dól gondolką

Czekając na resztę rodzinki pykam fotki. Zerknijecie w doł  na poniższym zdjęciu - widać wjeście do lodowca

Zblizenie 

Wszytko fajnie tylko jak ja się mam tam dostać z dwoma kulami *diablo*. To przecież kilkaset schodków. ale co tam, decuduję się, że tam dojdę. Zagryzam zęby i idę... Zaczynamy schodzić

pod brudem widać lodowiec

Dotarlam i jeszcze żyję 

Więcej zdjęć z wnętrza nie ma bo nie wyszły - ale było fajnie

No a teraz  trzeba wrócić. Kolejne kilkaset schodków pod gorkę

No to wracamy

100 metrów od stacji kolejki stoi sobie taki cundy hotel z widokami

jeszcze krótka wizyta w muzeum ze zwierzątkami

jeszcze raz widok na hotel

i szczyty w oddali

a tu łączka

i wracamy do stacji kolejki zeby wrócić do Chamonix

KIWI :

Makono dzielna dziewczyna z Ciebie  tyle schodków z kulami ,chylę czółko  BRAWO  A widoki malinowe.

Dzięki KIWI :-). Ale bylam z siebie dumna - a że biodro bolało potem przez nastepne dwa dni to trudno - dla tych widoczków warto bylo. Szkoda, że słoneczko bardziej nie świeciło.

janjus :

Podziwiam Ciebie za to zejście do lodowca Kiedyś byłem pełen podziwu dla osoby która o kulach weszła na Górę Św. Katarzyny w Egipcie.My zdrowi byliśmy zajechani,tym bardziej ,że tam sie wchodzi nocą.

Piękne te strzeliste góry,a tak wogóle to wszystko wspaniałe

  Piekne do podziwienia,ale mi muszą wystarczyć Sudety,tylko ,ze tu można poprostu pochodzić,a tam trzeba się wspinać

Dzięki Janjus. Na szczęście to nie jest tak że bez kól nie mogłam chodzić ( wtedy pewnie nie byłoby szans na zejście  i wogóle na jakies dalsze wyprawy) - tam te kule stanowiły element wspierajacy. Bez kul bardzo szybko (już po 200 metrach chodu) zaczynalam kuleć i odczuwałam ból, kule tylko odciążały biodro. Tak czy siak było to nie lada wyzwanie dla mnie. 

Ja w Sudetach właściwie nie bylam (tylko przejazdem) a słyszłam ,ze jest cudnie. Alpy na Ciebie poczekają

No to jedziemy dalej do Prowansji