Bardzo blisko świątyni , w centrum Ubud znajdują się pola ryżowe. Kinga pokazuje nam gdzie trzeba skręcić z ulicy. Dalej już mamy czas dla siebie i idziemy niewielką grupą. Tajna ścieżka prowadzi przez mało reprezentacyjne miejsca ale po jakimś czasie ukazują się malownicze pola ryżowe. Pełne zieleni.
Nelcia, świątynie na Bali są wszędzie, większość b. urokliwa – ale wszystkich nie da się zobaczyć. Pewnie w Ubud jest więcej fajnych miejsc do zobaczenia. Jak ktoś z Was chce się pochwalić zdjęciem to zapraszam do uzupełniania relacji.
Mamy trochę wolnego czasu i zaczynamy od posiłku. Zastanawiałyśmy się gdzie się udać. Polecany był lokal prowadzony podobno przez rodzinę Oka , serwujący danie ze świnki (jakiś miejscowy specjał). Po namyśle i konsultacji osób z naszej grupy, które były już w trakcie konsumowania decydujemy się i my spróbować. Ponieważ inne dania tam serwowane do nas nie przemówiły wzięłyśmy obie to samo + kokos do picia. Jeden jedyny raz to samo no raczej starałyśmy się próbować różne rzeczy wiec wymieniałyśmy się daniami. Było to mięsko i inne wyroby ze świni w tym również „kaszanka”. Powiem tak – niezłe , ale szału nie robi.
o bogach i świątyniach już było, więc co, może pora na duchy?
Bali jest niesamowicie uduchowiona, mieszkańcy niezależnie od wyznawanej religii, mocno w to wierzą, a oprócz tego są jeszcze rzeczy takie oprócz. Na Bali wszyscy wierzą w duchy. Wiedzą, że z nimi mieszkają, ale nie boją ich, wręcz przeciwnie. Wierzą, że to dobry, pozytywny znak. Każdy duch podobno się czymś zajmuje, czymś opiekuje. A oprócz tego są duchy, które robią psikusy
Podobno są sytuacje, kiedy nawet najwięksi sceptycy muszą uwierzyć, że coś oprócz nich jest - na przykłąd w hotelach. Tam gdzie my mieszkaliśmy w Kucie, też podobno jeden pokój, którego Kinga nigdy nie brała dla klientów, bo tam straszy. Zdarzyło się, że po tym jak mieszkańcy wyszli na zewnątrz, na balkon duch zasunął i zamknął drzwi balkonowe na zamek. Dopiero ktoś usłyszał ich wołania i otworzyli pokój z zewnątrz. Następnej nocy turyści z Polski postanowili się z obecnymi duchami napić i zostawili im pełny kieliszek - rano był pusty.
Potem Kinga opowiadała, że w innym hotelu sama słyszała hałasy z piętra wyżej, co przez pierwszą noc zwalała na głośnych chińczyków, lecz potem sama na monitoringu widziała, że absolutnie nikogo w restauracji nad jej pokojem nie było.
Co więcej, grupa przed nami miała spotkanie trzeciego stopnia z duchami w drodze z wycieczki do hotelu. Zepsuł się im autobus i czekali na naprawę, więc kilka osób kupiło piwa i inne takie trunki i dla żartów kupili jedno więcej - właśnie dla duchów. Żarty żartami, wsiedli w końcu do autobusu, pojechali dalej do hotelu. Nagle, w trakcie jazdy otworzyły się tylne drzwi od autobusu no i duch sobie wysiadł. Musiał potrzebować podwózki.
A tak na serio, to raczej jestem ostatnią osobą, aby w to uwierzyła, ale jeśli ma być jakieś miejsce, w którym takie rzeczy mogą się zdarzyć, to chyba właśnie będzie Bali, gdzie atmosfera jest... szczególna. Nawet my mieliśmy małą "duchową" przygodę. Ja codziennie słyszałam w naszym pokoju cichutkie pikanie budzika, a jak byliśmy na targu w Ubud... Takie pikanie towarzyszyło nam non stop. Co to było w hotelu, to nie mamy pojęcia do dziś, za to po targowisku chodził pan, który sprzedał różne budziki
Tak Nelciu, duchy na Bali wliczone są w cenę He, He.Po obiadku udajemy się na miejscowy targ, aby pooglądać i ewentualnie coś kupić . Planów nie ma . Mnie cały czas męczy lampionik, o którym pisała Dana i z którym wiąże się jej rodzinna historia, Bardzo chciałam kupić podobny. Wczesnej nigdzie takich nie widziałyśmy. W Ubud na lampioniki trafiam prawie od razu i tu zaczyna się klopot – kupić stojący – czy wiszący? W końcu decyduję się na wiszący – bo już wiem gdzie go powieszę w salonie. Cena to chyba100.000 IDR.
Po lewo widać lampioniki. Na pierwszym planie torebki, które już pierwszego dnia zakupiłyśmy przy Tanah Lot.
Asia, Basia, czytam i ogladam... ( a wiecie że rozważałam tą wycieczkę wlaśnie na luty? ) ; ale urlop zaplanowałyśmy z koleżanką, a ona mogła tylko na 1 tydzień , m.in dlatego padło na Kubę; (choć przyznam, że też z powodów zagrożeń ze strony Natury (Pacyficzny Pierścień Ognia) , bo ostatnio na Bali trochę się działo......
Uff.... ale widzę, że wszystko ok; no a wrażeń co niemiara! piękna , kolorowa, egzotyczna i "uduchowiona" podróż; wspaniałe zdjęcia, no może kiedyś jeszcze się wybiorę ?
Bardzo blisko świątyni , w centrum Ubud znajdują się pola ryżowe. Kinga pokazuje nam gdzie trzeba skręcić z ulicy. Dalej już mamy czas dla siebie i idziemy niewielką grupą. Tajna ścieżka prowadzi przez mało reprezentacyjne miejsca ale po jakimś czasie ukazują się malownicze pola ryżowe. Pełne zieleni.
No i wracamy tą samą drogą.
Fajna ta tajna ścieżka
Świątynia -robi wrażenia
Przyszłość to marzenia, przeszłośc to wspomnienia
Saraswati temple fajna ! nie widziałam jej w czasie mojego pobytu.. jakoś mi uciekła
No trip no life
i ja czytam i podziwiam piękne, oryginalne świątynie
Nelcia, świątynie na Bali są wszędzie, większość b. urokliwa – ale wszystkich nie da się zobaczyć. Pewnie w Ubud jest więcej fajnych miejsc do zobaczenia. Jak ktoś z Was chce się pochwalić zdjęciem to zapraszam do uzupełniania relacji.
Mamy trochę wolnego czasu i zaczynamy od posiłku. Zastanawiałyśmy się gdzie się udać. Polecany był lokal prowadzony podobno przez rodzinę Oka , serwujący danie ze świnki (jakiś miejscowy specjał). Po namyśle i konsultacji osób z naszej grupy, które były już w trakcie konsumowania decydujemy się i my spróbować. Ponieważ inne dania tam serwowane do nas nie przemówiły wzięłyśmy obie to samo + kokos do picia. Jeden jedyny raz to samo no raczej starałyśmy się próbować różne rzeczy wiec wymieniałyśmy się daniami. Było to mięsko i inne wyroby ze świni w tym również „kaszanka”. Powiem tak – niezłe , ale szału nie robi.
o bogach i świątyniach już było, więc co, może pora na duchy?
Bali jest niesamowicie uduchowiona, mieszkańcy niezależnie od wyznawanej religii, mocno w to wierzą, a oprócz tego są jeszcze rzeczy takie oprócz. Na Bali wszyscy wierzą w duchy. Wiedzą, że z nimi mieszkają, ale nie boją ich, wręcz przeciwnie. Wierzą, że to dobry, pozytywny znak. Każdy duch podobno się czymś zajmuje, czymś opiekuje. A oprócz tego są duchy, które robią psikusy
Podobno są sytuacje, kiedy nawet najwięksi sceptycy muszą uwierzyć, że coś oprócz nich jest - na przykłąd w hotelach. Tam gdzie my mieszkaliśmy w Kucie, też podobno jeden pokój, którego Kinga nigdy nie brała dla klientów, bo tam straszy. Zdarzyło się, że po tym jak mieszkańcy wyszli na zewnątrz, na balkon duch zasunął i zamknął drzwi balkonowe na zamek. Dopiero ktoś usłyszał ich wołania i otworzyli pokój z zewnątrz. Następnej nocy turyści z Polski postanowili się z obecnymi duchami napić i zostawili im pełny kieliszek - rano był pusty.
Potem Kinga opowiadała, że w innym hotelu sama słyszała hałasy z piętra wyżej, co przez pierwszą noc zwalała na głośnych chińczyków, lecz potem sama na monitoringu widziała, że absolutnie nikogo w restauracji nad jej pokojem nie było.
Co więcej, grupa przed nami miała spotkanie trzeciego stopnia z duchami w drodze z wycieczki do hotelu. Zepsuł się im autobus i czekali na naprawę, więc kilka osób kupiło piwa i inne takie trunki i dla żartów kupili jedno więcej - właśnie dla duchów. Żarty żartami, wsiedli w końcu do autobusu, pojechali dalej do hotelu. Nagle, w trakcie jazdy otworzyły się tylne drzwi od autobusu no i duch sobie wysiadł. Musiał potrzebować podwózki.
A tak na serio, to raczej jestem ostatnią osobą, aby w to uwierzyła, ale jeśli ma być jakieś miejsce, w którym takie rzeczy mogą się zdarzyć, to chyba właśnie będzie Bali, gdzie atmosfera jest... szczególna. Nawet my mieliśmy małą "duchową" przygodę. Ja codziennie słyszałam w naszym pokoju cichutkie pikanie budzika, a jak byliśmy na targu w Ubud... Takie pikanie towarzyszyło nam non stop. Co to było w hotelu, to nie mamy pojęcia do dziś, za to po targowisku chodził pan, który sprzedał różne budziki
he he... ciekawe z tymi duchami
No trip no life
Po lewo widać lampioniki. Na pierwszym planie torebki, które już pierwszego dnia zakupiłyśmy przy Tanah Lot.
Dużo tu „łapaczy snów”.
Asia, Basia, czytam i ogladam... ( a wiecie że rozważałam tą wycieczkę wlaśnie na luty?
) ; ale urlop zaplanowałyśmy z koleżanką, a ona mogła tylko na 1 tydzień 
, m.in dlatego padło na Kubę; (choć przyznam, że też z powodów zagrożeń ze strony Natury (Pacyficzny Pierścień Ognia) , bo ostatnio na Bali trochę się działo......
Uff.... ale widzę, że wszystko ok; no a wrażeń co niemiara! piękna , kolorowa, egzotyczna i "uduchowiona" podróż; wspaniałe zdjęcia, no może kiedyś jeszcze się wybiorę ?
Piea
Piea, to naprawdę szkoda, że nie spotkalyśmy się na Bali. Brakowalo nam tam kompanów do wyciieczek na drugiej części, pobytowej.