Indonezja - pierwsza przygoda z Azją

Drodzy, bardzo dziękuję za miłe słowa. Wróciłem, więc będę mógł dalej pisać. Dziś przerzucam fotki na wujka googla...

Kolej w Indonezji "Kareta API", muszę przyznać powytywnie mnie zaskoczyła. Pomimo, że rozstaw torów jest tylko 1.000 mm i ich "koślawość" jest zdecydowanie większa niż w naszym PKP, to standard podróżowania jest bardzo wysoki. Nie ma co prawda nocnych kuszetek, przyjamniej na odcinku Yogyakarta-Malang (cała noc podróży), ale można podróżować dosyć wygodnymi sleeperetkami.

Bilety kupowałem na tiket.com, na tym samym portalu co bilety lotnicze. Można zarezerwować przejazd w kilku klasach począwszy od bardzo tanich po klasę Eksekutif. Za 3 bilety w "Malioboro Express" w klasie Eksekutif zapłaciłem 727.500 IDR. Wyjazd 20:15, przyjazd do Malang 3:50.

Z internetowym biletem należy stawić się na dworcu najpóźniej 40 min przed odjazdem, aby w kasie bezpłatnie autoryzować bilet. Jest to bardzo ważne, gdyż wystawiany jest nowy bilet, bez którego nie wejdzie się w ogóle na peron. Informacja na e-bilecie o tej konieczności jest napisana małym druczkiem tylko po indonezyjsku. Dzięki Bogu nasze bilety przypadkowo oglądał recepcjonista z hotelu i nas o tym uświadomił. Inaczej moglibyśmy utracić możliwość przejazdu koleją.

Dworec a Yogyakarcie bardzo przyzwoity i czysty. Sporo kramów z żarciem, ale wszystko przyzwoicie utrzymane.

@Edzia - bez względu na klasę - podróż koleją nie powinna być uciążliwa

@Lordziu - fotek mam niewiele, ale postaram się krótko jeszcze opisać.

Tak, jak już napisałem, aby wejść na peron należy autoryzować bilet. Dostaje się wtedy taki prawdziwy kolejowy bilet. Potem trzeba przejść szybkie security, ale nie tak szczegółowe jak na lotnisku. Cała operacja przebiega bardzo sprawnie.

Do podjeżdżających pociągów zawsze na peron przychodzi dyżurny ruchu z bezprzewodowym mikrofonem i odprawia pociąg. Zabawnie to wygląda: facet biega między wagonami, wsiada i wysiada z pociągu, coś krzyczy przez megafon, aż wreszcie pociąg odjeżdża.

Sieć kolejowa na Jawie nie jest jakoś specjalnie imponująca, ale o tak najlepiej rozwinięta w całej Indonezji. Podróżowanie tym środkiem lokomocji i tak jest dużo, dużo lepsze niż samochodem po zatłoczonych drogach.

Wagony kolejowe z końcówki lat osiemdziesiątych, ale zachowane w znakomitym stanie. Aż musiałem to podkreślić, bo byłem pod wrażeniem. Sporo po Polsce podróżuje koleją i niestety nasze PKP mogłoby się uczyć od Indonezyjczyków!Przeprowadziłem test białej rękawiczki - bardzo czysto. Macałem wszystko co tylko się dało i nie znalazłem ani grama kurzu. Toalety też w znakomitym stanie.

Do każdego wagonu przypisany jest steward, który dba o komfort podróżnych. Jego nazwisko i numer telefonu jest wydrukowany wielkimi literami w widocznym miejscu.

Steward co pół godziny przechadza się po wagonie i sprawdza czy czegoś nie brakuje pasażerom. Ponadto w pociągu jest serwis gastronomiczny. Kelnerka najpierw zbiera zamówienia na jedzenie, kawę, etc, a potem dostarcza na miejsce. Można spokojnie zjeść, a dopiero potem trzeba zapłacić.

Kontrola biletów odbywa się podczas jazdy. Wygląda to dosyć śmiesznie, bo bilety sprawdza czteroosobowa komisja składająca się z:

- konduktora

- stewarda

- ochroniarza

- kierownika pociągu.

Wszystko oczywiście z wielką kulturą.

Są pewne niedogodności podróżowania. Ze względu na koślawość torów dosyć mocno rzuca. Pociąg jedzie max 100 km/h, ale odcinkami spowalnia do 20 km/h.

Druga niedogodność to nie można samemu regulować klimy. Po godzinie podróży jest tak zimno, że obsługa na życzenie podróżnych dostarcza koce. Bez przykrycia można zwyczajnie zmarznąć.

Fotele są bardzo wygodne, rozkładane o około 15 stopni, dużo miejsca na nogi. Ponadto gniazdka elektryczne. Nie ma niestety wi-fi.

Polecam pociąg jako alternatywę dla samolotu. Szczególnie na Jawie.