Jawa - pomiędzy świątyniami a wulkanami

Tymczasem jedziemy dżip za dżipem, trzęsie, nic nie widać, bo jedziemy we mgle, którą było widać z góry. Zatrzymujemy się gdzieś  wysiadamy.

A z tego zdjęcia jestem dumna, jakoś mi się podoba 

Idziemy, nic nie widać, ani gdzie idziemy, ani jak daleko od celu. Mijają nas tylko co chwila jeźdźcy , którzy proponują swoje usługi i koniki. My idziemy na nóżkach tak ok. 20min. po płaskim

Szliśmy po piachu, coś w rodzaju pustyni, tylko piach i płasko.  Zbliżamy się do celu, zaczyna się wznosić, idziemy wąskimi dolinkami i masakra bo koniki wzbijają kłęby pyłu. Nie ma się gdzie schować przed tym pyłem, w konsekwencji mam go wszędzie w nosie, w zębach chrzęści, we włosach 

Jeszcze jedno podejście 

Mgła za nami,  ukazała nam się góra, która na zdjęciach powyżej była na pierwszym planie 

I Bromo  i schody 

Zaczynamy wspinaczkę po schodach, ze dwa, trzy przystanki ( może więcej   )  na wyrównanie oddechu 

Jedni już schodzą

Nelciu, dokładnie o tym pomyślałam, gdy zobaczyłam swoją, a pamiętałam o Twojej. Widać, że ja byłam już w okresie dłuższej trwającej pory suchej 

Twoja ładniejsza 

Nelciu, mimo kilku niedogodności to chętnie bym to powtórzyła i strasznie zazdroszę tym Twoim znajomym 

Uff, jesteśmy na górze, podziwiamy widoczki, krater z którego cały czas wydobywa się dym, ale nic nie gryzie w oczy czy gardło, bo wiatr odsuwa chmurę od nas

Zajączku  to pooglądajmy widoczki

Fajnie widać  drogę, którą  przemierzyliśmy i granicę mgły,  która z każdą chwilą się oddala

Powoli ukazuje się świątynia, którą mijaliśmy nawet nie wiedząc o tym 

Ooo i parking, gdzie zostały nasze auta 

Mgła całkiem się rozwiała