Smaki Azji po raz drugi - Malezja, pd.-zach. TAJ & SIN

Oczywiście wszystko ładnie pięknie wygląda gdy się kupuje bilety w czerwcu, gdy jest ciepło a myślami jesteśmy już zimą na lazurkach. Do odlotu dwa dni, patrzę w TV, oczom nie wierzę w Turcji zima, szkoły pozamykane, utrudnienia na lotniskach, akurat trafiliśmy na te ich coroczne 4 dni zimy i wiatru. Na stronie TA cała tabela odwołanych lotów, no to mi się zrobiło gorąco, cały plan, wszystkie rezerwacje a tu zima, akurat teraz musiała nawiedzić Turcję. A mogliśmy lecieć ciut drożej KLM czy British'em, ano mogliśmy ale trudno idziemy na całość. Pani na infolinii dzień przed milym głosem mówi: "proszę się martwić, jesteśmy od tego aby w razie czego pomóc, samolot odleci jeśli przyleci, czy przyleci - będzie wiadomo dopiero jutro". No to super Jesteśmy z południa, u nas też akurat nieco sypnęło więc zakładaliśmy pewniejszą opcję dojazdu pociągiem do Warszawy. Rano okazuje się, że pociąg jest oczywiście opóźniony (z daleka wiadomo bo aż z Ostravy), no ale w końcu jest. Pakujemy się z walizkami, skład pełny bo to poniedziałek, wszyscy jadą do roboty a my urlopik. Wielki plus jak dla mnie to pociąg na lotnisko w Warszawie. Cyk myk, ruchome schody na Centralnej, bilety w kiosku, zmiana peronu i wsiadamy, nie trzeba nic szukać, z walizkami się telepać, tak powinno być od dawna

Kierunek:

Dla miejscowych to pewnie śmieszne ale dla nas wszystko jasno, przejrzyście i wiadomo gdzie jesteśmy

Mijamy W. Zachodnią i żegnamy śnieg na najbliższe 17 dni

Docieramy na Okęcie, nerwowo szukam pierwszej tablicy, jest

0'C ale lecimy, chyba pierwsi się odprawiliśmy (miejsca mieliśmy wybrane już wcześniej)

Walizki oddane, idziemy do kontroli bezpieczeństwa )

Szybkie zakupy, wiadomo trzeba zabrać jakieś odkażalniki

W Turcji dalej sypie i zimno, aby tylko mieli pługi i sól

kosmetyczka w bagażu podręcznym

Czekamy, czekamy w końcu jest nasza latająca maszyna

Ciut dłuższy od Wizzair ale jest, no to w drogę

Samolot na rejsie z Warszawy był pełny, usiedliśmy i pstryknąlem foto nad fotelami do przodu samolotu. Po chwili przyleciały dwie stewardessy i coś do mnie mówią, jedna chyba po turecku. W pierwszej chwili nie skumałem o co chodzi ale zrozumiałem drugą, że niby nie wolno robić zdjęć w środku samolotu, tylko przez szybę na zewnątrz i pyta się mnie czy skasuję. Przytaknąłem i skasowałem zdjęcie, jedno, przy czym ja zrobilem dwa więc jeszcze jedno mam ale skoro był o to taki raban, nie wrzucam go bo mnie jeszcze Turkish pozwie Dziwne to, nie wiem zetknęliście się może z czymś takim ?!

Jest zatem i akceptowalne zdjęcie na zewnątrz

Sam lot w Turkishu upłynął nam przyjemnie. Zaraz po starcie rozdają Turkish Delight dla każdego pasażera, a po chwili roznoszą menu. Na przodzie widziałem nawet w biznesie kucharza

wybraliśmy dwa różne zestawy obiadowe

Soki i alkohole są serowowane w dużej ilości, bardzo dobre mają świeżo wyciskane soki pomarańczowe - te rozchodzą się najszybciej.

Winko też było niczego sobie 

Taka oto pogoda przywitała nas w Istanbule - dobrze, że mieliśmy kurtki zimowe :o

Lotnisko na przesiadce jest duże, znaleźliśmy spokojne miejsce przy jednym z "gejtów" gdzie można było podładować telefony i rozprostować kości. Tam też poznaliśmy kilkunastoosobową grupę z Głogowa, których z tego miejsca pozdrawiam

Drugi lot był już na pokładzie większego A330, do którego zawieziono nas...

Dobrze, że mieliśmy kurtki

Poduszeczka, kocyk, później dostaliśmy jeszcze kosmetyczki ale chyba nie mam zdjęcia :/

Start do KUL był opóźniony z uwagi na procedury związane z odladzaniem.

Długa trasa przed nami

Na początek znowu Turkish Delight, menu i gorące ręczniczki

Skład płynów był mocno %   gdzieś nad Teheranem kazali pozasłaniać wszystkie okna, pilot zrobił cieplej i większość przysnęła.

Obudziła nas niższa temperatura i roznoszone śniadanie

Bez szału ale dało się zjeść

Za oknem dzień, my czuliśmy jakby... noc...

Powoli rozpoczęła się procedura zniżania

Landing w KUL i co ? Deszcz, nosz  co jest grane

Oby się wypadało i później było już tylko pogodnie...

Tym gigantem jeszcze nie lecieliśmy

Trochę szaro buro nas to KUL przywitało 

ruszamy za tłumem

podążamy za tłumem

wsiadamy w kolejkę

śmigamy po bagaże

i wymieniamy nieco cash aby było na taxi, kierowaliśmy się po strzałkach na taxi na dolny poziom, siedziała tam przy blacie jakaś w czerni i za 2 RM dała mi karteczkę do taxi, nie wiem tak na 100 % czy to było państwowe, chyba tak...