Do Sudanu jedziesz? Chyba zwariowałaś!

Nel, mabro, ssstu-6, Piea, Huragan... no to lecimy

Zaczelam sprawdzać koszty i inne konieczne do spełnienia warunki.

Lot  nie wygladal gorzej ( w sensie drożej) niż do innych miejsc na swiecie, gdzie już bywałam, czy chciałabym polecieć.

Obywatele Polski musza mieć wize do Sudanu. W Polsce Ambasady  Sudanu nie ma, najbliższa w Berlinie. Sprawdzilam u mnie  i okazało się, ze jest Ambasada Sudanu w Londynie, gdzie mogę aplikować o wize. Zeby  jednak aplikować, trzeba przedstawić wykupiony bilet lotniczy i potwierdzenie rezerwacji z hotelu, w którym zamierza się mieszkac w czasie pobytu.

Balam się trochę najpierw kupic bilet na samolot, bo przecież jak nie dostane wizy, strace pieniądze.

Z potwierdzeniem pobytu w hotelu tez były problemy, bo obsluga hotelu nie dość, ze nie mowila po angielsku, to jeszcze nie potrafila podac adresu hotelu. Tak to już jest w Sudanie, ze często  nie ma adresow takich, jak u nas. Adres mojego hotelu według obsługi, był taki: Sudan, Khartoum, Back of Ministry of Finances. ( Czyli: Sudan,Chartum, z tylu Ministerstwa Finansów) Nie wiem, czy daloby się przez to przejść, gdyby nie pomoc  Piotra.

Uzyskanie sudańskiej wizy w Londynie okazało się zupełnie bezproblemowe. Ambasada miesci się niedaleko Palacu Buckingham, obsluga bardzo mila, interesantow przyjmuje pan ambasador we własnej osobie. Zadal mi kilka pytan o cel mojego wyjazdu, poprosil o potwierdzenie rezerwacji lotu i hotelu,  paszport…i zaprosil za tydzień po odbior wizy. Koszt wizy, to 65 funtow.

Zaproszenie do Sudanu dostała też Dorota, koleżanka Iwony, pojechałyśmy więc razem.

Lot Qatar Airways  do Chartumu był z Heathrow, z przesiadką w Doha.

Na lotnisku drzewko z zyczeniami...a co..niech się spełnią i moje

Pierwszy lot przebiegł szybko.

Jedzenie w samolocie koszmarne. Mam wrażenie, ze im droższa linia, tym gorzej karmią

Trochę się martwiłyśmy jak to będzie na lotnisku w Doha, bo miałyśmy na przesiadkę tylko godzinę i 15 minut, ale wszystko poszło sprawnie.

Szybko przeszłyśmy odprawę i wsiadłyśmy do kolejnego samolotu. Siedzimy i czekamy, czas odlotu już minął pół godziny temu. Mówią, że jakiś problem jest, że kolejny komunikat podadzą wkrótce. Po godzinie siedzimy dalej. Wyglądam przez okno... i myslę sobie, ten lata...a my?

Nie znałam takiej linii lotniczej i bardzo mnie rozbawiła ta nazwa. Dzisiaj , ta chilijsko- brazylijska linia juz nie istnieje, ogłosiła bankructwo z powodu koronawirusa.

Nasz samolot nie odleciał, wróciłyśmy do terminalu.

Po kolejnej godzinie podstawiono drugi samolot, który już bez proplemów nas dowiózł do Chartumu.

Pewnie ze względów bezpieczeństwa musieliśmy lecieć okrężną drogą.

Pasażerowie w samolocie różni...

Z lotniska odbiera nas Piotr i przyjaciel jego i Iwony, sudański dziennikarz telewizyjny, Mohamed., który staje się naszym kierowcą i przewodnikiem po Chartumie.

Odpoczywamy chwilę po podróży i idziemy na nocny spacer po Chartumie. mamy na naszą wycieczkę tylko 10 dni.

Mohamed pokazuje nam studio, w którym na codzień pracuje.

Chartum, blisko trzymilionowe miasto tętniące życiem i zatłoczone w dzień, w nocy śpi.

Naszym domem w Chartumie jest hotel Tara

Mabro

Sudan liczy około 37 milionów mieszkańców. W stolicy, Chartumie, mieszka blisko 3 miliony. Położenie miasta, przy zetknięciu rzek Białego Nilu z Nilem Błękitnym wyglądającym ( przy dużej wyobraźni :P) jak trąba słonia  stało się podstawą jego nazwy. Chartum bowiem z arabskiego, to "trąba słonia".

Stolica Sudanu składa się z trzech części: Chartum Północny ( Bahri), Omdurman i Chartum właściwy.

Nigdy nie udało mi się zobaczyć targu wielbłądów Birqash w Egipcie, bo  jest 35km od Kairu i nie bardzo było jak się tam dostać.

W Omdurmanie znajduje się Al-Moheli Souk, czyli największy w Sudanie targ wielbłądów. Pojechaliśmy tam z Mohamedem.

Najczęściej wielbłądy są najpierw hodowane w regionach Darfuru i Kordofanu, następnie sprowadzane tutaj na sprzedaż. Większosć wielbłądów jest sprzedawana na egipski rynek, na którym wciąż jest duże zapotrzebowanie na wielbłądzie mięso. Inne, hodowane we wschodnich regionach Sudanu przez plemiona Beja i Rashida zwykle są sprzedawane do krajów Zatoki Perskiej do udziału w wyścigach. Co ciekawe, jeźdźcami podczas takich zawodów są roboty, nie ludzie

Cena  zależy od rodzaju wielbłąda i wynosi od 800$ wzwyż.

Ten już nawet na koronawirusa przygotowany

Po paru minutach mam już dwóch kolegów

Trzech...

Pięciu ...i szósty się zbliża.

Rozmnażają się w zastraszającym tempie   ale co się dziwić, może do tej pory nie widzieli takich białych dziwolągów na własne oczy?

Na targu można również kupić wielbłądzie mięso

Piotruś kupił mięso i zrobił z niego gulasz. Dorota i Mohamed mówili, że dobry,  ja nie spróbowałam

_Huragan_ :

Koncowka opisu dla wegetarian malo zabawna;)Ale dobrze,ze okazujesz wlasnie wszystkie aspekty zycia tam i jak wyglada codziennosc.Ja bym tez zreyzgnowal z gulaszu-nie dlatego,ze miesko z wielblada,bo pewnie smaczne,ale troche warunki higieniczne by mnie odstraszyly chyba,jak widze to wiszace tam na hakach w upale miesko

Huragan, wiszące na hakach mięso w wysokiej temperaturze, to jedno, a życie, jakie się toczy na mięsie, to drugie. Zauważyłeś ile na tym kawałku leżącym  na pieńku jest much? Nie wiem, czy to widać, nie mogę już bardziej powiększyć zdjęcia