Kostaryka widziana oczami Mrówki

Nasz budynek na wzgórzu

I ten sam budenek z drugiej strony

W naszym budynku jest mała galeria i sprzęty z dawnej epoki.

Tu budynki niżej położone, bliżej basenu i restauracji. Wszędzie pełno kwiatów.

Basen ładny, ale woda w nim była lodowata

Nel, ptasie śpiewy, krzyki, trele, skrzeki towarzyszyły nam od samego rana. Każdego dnia i w każdym miejscu były inne. To było coś niesamowitego, nie da się tego opisać słowami. Ja, śpioch wielki wstawałam o wschodzie słońca by jeszcze przed śniadaniem oglądać, podziwiać, słuchać. Zakochałm się w tym śpiewie. Jechałam z nastawieniem zobaczenia leniwców, kapucynek a to ptaki skradły moje serce.

Pora na śniadanie. Dróżkami ,pełnymi zieleni i kwiatów idziemy do restauracji. Po drodze mineliśmy sporą grupę "ornitologów" z wycelowanymi aparatami w kierunku drzew, gdzie właśnie przylecialo stado papug. No zupełnie inny świat. Cudo.Ja ze swoją starą komórką i aparatem przy nich wyglądam jak dziecko z zabawką. Śmieszne to i smutne bo moje zdjęcia nie oddają tego co widziałam. Dobrze że miałam lornetkę

Śniadania były serwowane do stolika . Wybór z karty. Zamawiamy Casado- klasyczne danie , na które składa się Gallo pinto (ryż z fasolą i przyprawami) oraz smażone plantany ( warzywne banany) i coś z jajka . Do zestawu dodają owoce i napoje kawa herbata soki. W pięknych okolicznościach przyrody smakowało wyśmienicie.