Scyzoryki i Wiedźmy czyli rodzinny sylwester

Wchodzimy zatem do kaplicy Oleśnickich, w której bogata XVIII-wieczna polichromia, nagrobek z XVIIw i relikwiarz Św Krzyża.

W tym ołtarzu za szybą relikwiarz w kształcie krzyża.

Oczywiście klasztor przechodził w ciągu wieków różne koleje losów - był łącznie z opatem obłożony papieską skskomuniką, potem był domem poprawczym dla księży, by podczas zaborów zostać ciężkim więzieniem kryminalnym. W czasie II wojny hitlerowcy urządzili tu obóz dla jeńców radzieckich, w którym zginęło kilka tysięcy ludzi, a o warunkach niech świadczy napis że karą za kanibalizm jest rozstrzelanie. W części pomieszczeń mieści się muzeum z eksponatami przywiezionymi z misji z różnych stron świata. W krypcie do której wejście obecnie z zewnątrz znajdują się częściowo zmumifikowane zwłoki uznawane do niedawna za księcia Jeremiego Wiśniowieckiego.

Dość makabresek; szczyt Łysej Góry to przecie Park Narodowy, a obok "rury Cyrankiewicza" wał kultowy Słowian i gołoborze, które możemy podziwiać z platformy widokowej.

Po obejrzeniu szczytu Łysej Góry pada decyzja jedziemy do Świętej Katarzyny, a potem do Oblęgorka. W Oblęgorku wiadomo - dworek, a może pałacyk Sienkiewicza, w którym nigdy nie byłem, a Święta Katarzyna?? Niewielka miejscowość mieszcząca żeński klasztor o bardzo ostrej regule, gdzie mniszki ludzi nie oglądają oraz stary budynek pierwszego schroniska PTK. Jedna uwaga - oj zmieniło się w świętokrzyskim z biegiem lat, zmieniło. Kiedyś mnóstwo stało przy drodze drewnianych chat, czasem krytych strzechą - teraz trudno wypatrzeć coś starego. Wszędzie nowe, ocieplone i otynkowane domy; Francja - Elegancja. I tu dopada nas pech - bardzo długo szukamy miejsca, by zaparkować samochody. Wiadomo, praktycznie tylko ja robię w każdym miejscu foto, więc gdy po fotach zewnętrznych klasztoru wchodzę na jego dziedzińczyk rodzinna wycieczka już go opuszcza. Szarpię za jedne i drugie zamknięte drzwi - wychodzę za wycieczką.   ...  za trzecimi w kolejności drzwiami była możliwość zajrzenia do wnętrza kościoła.  

Zajeżdżamy do Oblęgorka - niedaleko pałacyku duża stadnina koni i budynek z kawiarnią. Wysiadając z samochodu widzimy wchodzących do pałacyku turystów i to są ostatni dziś zwiedzający. Trochę się rozglądamy, trochę foto i kiedy dochodzimy do wejścia drzwi zamknięte, a na nich info, że ostatni zwiedzający są wpuszczani na 2 godziny przed zamknięciem czyli o godz14; jest 14.07        I to właśnie ten pech, o którym wcześniej wspominałem.  Nie pozostaje nic innego jak obejście obiektu i kawo-ciastko w końskiej kawiarence; na zwiedzanie wrócimy tu jutro. Foty również te jutrzejsze będą razem. Muszę powiedzieć, że bardzo mi się muzeum podobało (byłem tu jak i wszyscy po raz pierwszy). Razem z biletem otrzymuje się zestaw audio, który opowiada ciekawostki w każdym pomieszczeniu. Tak więc od holu z kaflowym piecem, przez gabinet z biurkiem, pamiątkami i darami dla pisarza przechodzimy do salonu z portretem Sienkiwicza.

I w "końskiej" kawiarence.

Dzisiaj wejdziemy.      

Do salonu przylegała palarnia, bo Sienkiewicz lubił se dymka puścić.

Pokazane na foto kaflowe piece nie mogły zimą ogrzać pałacyku, więc był on jedynie sezonowy. Na parterze jeszcze jadalnia i sypialnia, a na piętrze pamiątki po pisarzu i jego wyprawach.