Zające na wyspie wiecznej tęczy- Gran Canaria, grudzień 2014

Pogoda z minuty na minutę się pogarsza, wiatr nawiewa ciemne chmury, które coraz bardziej zasłaniają szczyty gór. Zaczyna kropić deszcz, mgła gęstnieje   . Koniecznie chcemy szybko dotrzeć do osławionej Rocke Nublo . W naszych pokrętnych główkach pojawia się szalony plan dojechania na skróty. Nawigacja pokazuje drogę to jedziemy .

Dojechaliśmy do Embalse de la Cueva de las Ninas i dalej się nie dało . Mamy małego fiacika, a nie terenówkę z napędem na cztery koła*girl_devil*.

No nic trzeba wrócić i pojechać standardowo. Kilka zdjęć z zapory

Te namiociki należały do "poławiaczy ryb"

Ela wybacz kochana, ale ja reklamacji nie przyjmuję , jak coś wal do kierownika

Wielkie dzięki za pozdrowionka i cieszę się, że zwiedzasz z nami . Za chwilę "zobaczysz" najsławniejszą górę na wyspie, dopiero reklamacje będą leciały *crazy*. Mojej ten na górze nie uwzględnił

apisek :

A ja jeszcze nie byłam i jak pojadę, to sobie skopiuję twoje dzieło i będę podążać waszymi śladami.

Też lubimy takie wędrówki, dokładne zwiedzanie, jakbyśmy już  nigdy więcej mieli nie pojawić się w tym miejscu...

Apisku bardzo się cieszę, że się podoba nasza szwędaczka . Mam nadzieję, że będziecie mieli więcej szczęścia niż my i wszystko zobaczycie .

Tak mi się przypomniało, że ja Maderę Waszymi śladami robiłam  . Miło mi, że mogę się zrewanżować

Makono jeszcze nigdy w życiu nie widzialam tyle razy tęczy. Praktycznie towarzyszyła nam każdego dnia. Nie zawsze dało się zrobić fotkę, bo czasem była zbyt daleko.

Wracamy na drogę i jedziemy zgodnie z przewodnikiem. Niestety pogoda z sekundy na sekundę się pogarsza *girl_devil*. Czarne chmury, mgła i deszcz , czy może być gorzej? Niestety może .

Zanim zacznę opisywać klęskę naszego wyjazdu kilka fotek z Mirador Degollada De La Cruz Grande. Niestety w tę pogodę widoki nie są tak piękne jak zwykle .  Caldera de Tirajana tonie w chmurach , Pilancones zamglony i ciemny  starożytne ścieżki pielgrzymów zabłocone

Cały czas towarzyszy nam tęcza

Dojechaliśmy do Roque Nublo( nomen omen nazwa oznacza Skałę Mgieł *lol*) i jest kicha totalna . Mieliśmy zobaczyć najwyższy na świecie bazaltowy monolit, drugą świętą górę rdzennych mieszkańców GC, a widzimy *girl_devil* . Zatrzymujemy się na parkingu, z opisu na tablicy wynika, że do góry trzeba jeszcze spory kawałek podejść . Ja z Iwonką postanawiamy zostać, nasi panowie są twardzi i idą.

Po jakiś 15 minutach wracają mokrzy , lekko zmarznięci  w świetnych humorach . Po drodze spotkali innych twardzieli, którzy wracali z góry i powiedzieli im, że zero widoczności i niech zawracają .

Nie pozostaje nam nic innego jak skapitulować, zrobić fotkę i odjechać .